Dysplazja u berneńczyka
Poniżej wymieniono niektóre z najczęstszych chorób i schorzeń, które wpływają na oczy i ciało berneńskiego psa pasterskiego. Omówimy również CHD, chłoniaki, fragmentację wyrostka rylcowatego przyśrodkowego, chorobę von Willebranda i inne. Jeśli masz pytania dotyczące tych chorób lub nie jesteś pewien, czy Twój berneński pies pasterski na nie cierpi, skontaktuj się z nami.
CHD
Ryzyko wystąpienia CHD u berneńskiego psa pasterskiego jest wysokie, ale nie jest nieuniknione. Wiele czynników środowiskowych odgrywa rolę, w tym dieta, czynniki środowiskowe i genetyka. Jednak to genetyka w największym stopniu przyczynia się do rozwoju CHD u berneńskiego psa pasterskiego. Zmutowane geny są przekazywane potomstwu. Do niedawna przyczyny CHD były nieznane, ale nowe badania rzuciły światło na tę chorobę.
Ten artykuł jest wynikiem naszej współpracy z
Chłoniaki
Jeśli podejrzewasz, że Twój berneński pies pasterski ma chłoniaka, lekarz weterynarii może wykonać aspirację cienkoigłową. Procedura ta polega na wprowadzeniu cienkiej igły do guzka w celu pobrania próbki tkanki limfatycznej. Próbka tkanki jest następnie umieszczana na szkiełku mikroskopowym w celu zbadania jej pod mikroskopem. Lekarz weterynarii może również wykonać biopsję chorego węzła chłonnego.
,
Fragmentacja wyrostka rylcowatego przyśrodkowego
Fragmentacja wyrostka kolczystego przyśrodkowego (Fragmented Medial Coronoid Process – FCP) jest chorobą często występującą u berneńskich psów pasterskich. Choroba ta występuje, gdy fragmenty kości łokciowej odłamują się w stawie łokciowym. Fragmenty mogą przekształcić się w chorobę zwyrodnieniową stawu łokciowego i powodować przewlekły ból. Schorzenie to jest dziedziczne. Zbadano genetyczne ryzyko wystąpienia FCP u psów. Choroba może dotyczyć zarówno samców, jak i samic.
Choroba Von Willebranda
Obecnie dostępny jest test genetyczny w kierunku choroby von Willebranda u berneńskiego psa pasterskiego. Badanie genetyczne pozwala określić, czy pies jest czysty, czy jest nosicielem, czy też jest dotknięty chorobą. Psy typu 1 mają niski poziom czynnika von Willebranda i są bardziej podatne na zachorowanie niż psy typu 2, czyli najczęściej występującej postaci choroby. Nosicielami choroby są również owczarki niemieckie, teriery szkockie i Chesapeake Bay retrievery.
Leczenie
Jeśli masz berneńskiego psa pasterskiego, powinieneś wiedzieć o niektórych sposobach leczenia dysplazji u tej rasy. Chociaż schorzenie to jest powszechne u większych ras, jest ono szczególnie częste u psów tej rasy. Na szczęście odpowiednia dieta, ćwiczenia i kontrola lekarza weterynarii mogą pomóc w spowolnieniu postępu dysplazji. Najważniejszą rzeczą, o której należy pamiętać, jest obserwowanie swojego psa i wszelkich zmian w jego stanie zdrowia. Tylko monitorując jego stan będziesz w stanie określić, czy konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii.
Podobne
